سینمای ایران در سال‌های اخیر، شاهد تلفیقی جذاب از ژانرهای مختلف بوده است. ترکیب دلهره، ترس و عشق، منجر به خلق آثاری شده که هم مخاطب را میخکوب می‌کند و هم احساسات او را به چالش می‌کشد. در این پست، 14 فیلم برتر در این ژانر نوظهور را به شما معرفی می‌کنیم:

• ✅

  هفت و نیم (1398):

  قصه‌های عاشقانه در بستری از ناامنی و تعلیق
• ✅

  مغزهای کوچک زنگ زده (1396):

  نمایش عشق در میان فقر و خشونت با رگه‌های دلهره
• ✅

  لاتاری (1397):

  عشقی که به انتقام و خشونت کشیده می‌شود.
• ✅

  متری شیش و نیم (1397):

  درام اجتماعی تلخ با صحنه‌های تعقیب و گریز نفس‌گیر و لمسه‌هایی از عشق
• ✅

  شنای پروانه (1398):

  غیرت، انتقام و دروغ در فضایی ملتهب و دلهره‌آور.
• ✅

  سرخ پوست (1397):

  عشق در زندان و فرار از آن، با چاشنی تعلیق و رازآلودگی.
• ✅

  ابد و یک روز (1394):

  روابط عاطفی در یک خانواده فقیر با پس زمینه‌ای از اعتیاد و جرم.
• ✅

  خشم و هیاهو (1394):

  یک مثلث عشقی پیچیده با پایانی غیرمنتظره و پر از تنش.
• ✅

  لانتوری (1394):

  روایتی تکان‌دهنده از عشق، انتقام و اسیدپاشی.
• ✅

  شیار 143 (1392):

  انتظار مادرانه و عشقی پنهان در دوران جنگ.
• ✅

  ملبورن (1392):

  یک اتفاق ناگوار، زندگی یک زوج جوان را به کابوس تبدیل می‌کند.
• ✅

  ماهی و گربه (1392):

  فیلمی تجربی با فضایی وهم‌آلود و دلهره‌آور که روابط انسانی را به چالش می‌کشد.



• ✅

  دربند (1391):

  زندگی دانشجویی در تهران و مواجهه با آسیب‌های اجتماعی و یک رابطه عاشقانه پر خطر.
• ✅

  پل خواب (1395):

  خیانت، حسادت و پارانویا، یک زندگی عاشقانه را به نابودی می‌کشاند.

این فیلم‌ها، نمونه‌هایی برجسته از سینمای دلهره‌آور و ترسناک عاشقانه ایران هستند. هر کدام از آنها، داستانی منحصر به فرد را روایت می‌کنند و تجربه‌ای متفاوت را برای مخاطب رقم می‌زنند.

امیدواریم از تماشای این فیلم‌ها لذت ببرید. اگر فیلم دیگری در این ژانر می‌شناسید، در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.

نقد و بررسی کامل هر کدام از این فیلم ها به زودی در وبسایت قرار خواهد گرفت.

14 فیلم برتر دلهره‌آور و ترسناک عاشقانه جدید ایرانی

متروپل (1393)

فیلمی به کارگردانی مسعود کیمیایی با بازی پولاد کیمیایی و ساعد سهیلی. داستان درباره‌ی دختری فراری است که وارد یک متروپل متروکه می‌شود و در آنجا با دو جوان خلافکار مواجه می‌شود. رابطه‌ای عاشقانه در میان خشونت و دلهره شکل می‌گیرد. فضای تاریک و خفقان‌آور فیلم، در کنار بازی‌های خوب، «متروپل» را به تجربه‌ای متفاوت در سینمای ایران تبدیل می‌کند. عناصر دلهره و تعلیق به خوبی در داستان تنیده شده‌اند و مخاطب را تا انتها درگیر نگه می‌دارند. عشق در این فیلم، نه یک عنصر رمانتیک و آرامش‌بخش، بلکه یک نیروی محرکه در دل خطر و ناامیدی است.

خشم و هیاهو (1394)

اقتباسی آزاد از رمان «خشم و هیاهو» ویلیام فاکنر، ساخته‌ی هومن سیدی. فیلم داستان یک وکیل را روایت می‌کند که درگیر پرونده‌ی قتل یک زن می‌شود و در این میان، رابطه‌ی او با متهم اصلی پیچیده‌تر می‌شود. «خشم و هیاهو» با روایت غیرخطی و بازی‌های درخشان، مخاطب را در فضایی پر از ابهام و سوءظن غرق می‌کند. عشق در این فیلم، عنصری مخرب و ویرانگر است که به جای آرامش، آشوب و بی‌اعتمادی به ارمغان می‌آورد. فضای دلهره‌آور فیلم ناشی از رازهای پنهان و انگیزه‌های مبهم شخصیت‌ها است.

لانتوری (1394)

فیلمی جنجالی به کارگردانی رضا درمیشیان. داستان درباره‌ی پسری عاشق دختری می‌شود که به او توجهی نمی‌کند. این عشق نافرجام منجر به اتفاقات تلخ و خشونت‌باری می‌شود. «لانتوری» با به تصویر کشیدن اسیدپاشی، یکی از تلخ‌ترین و دلهره‌آورترین فیلم‌های سینمای ایران است. عشق در این فیلم، به جنون و انتقام تبدیل می‌شود و پیامدهای فاجعه‌باری به همراه دارد. خشونت و دلهره در تمام طول فیلم حس می‌شود و مخاطب را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هفت و نیم (1398)

فیلمی به کارگردانی برادران محمودی. این فیلم شامل هفت اپیزود است که هر کدام به داستان زندگی یک زن افغانستانی در ایران می‌پردازد. در یکی از این اپیزودها، داستان عشقی پنهانی در میان یک خانواده‌ی سنتی افغانستانی به تصویر کشیده می‌شود که با خطرات جدی روبرو است. «هفت و نیم» با پرداختن به مسائل اجتماعی و انسانی، تماشاگر را درگیر داستان‌های پر از درد و امید می‌کند. دلهره و ترس در این اپیزود از فیلم، ناشی از ناامنی و خطراتی است که این زوج جوان با آن مواجه هستند. عشق در این فیلم، یک مبارزه برای بقا و حفظ امید است.

بی‌حسی موضعی (1397)

فیلمی به کارگردانی حسین مهکام. داستان درباره‌ی چند دوست است که در یک شب عجیب و غریب، درگیر ماجراهای غیرمنتظره‌ای می‌شوند. رابطه‌ی عاشقانه‌ی یکی از این دوستان با همسرش در این شب پر از آشفتگی و توهم، مورد آزمایش قرار می‌گیرد. «بی‌حسی موضعی» با فضایی سورئال و دیالوگ‌های فلسفی، مخاطب را به تفکر وامی‌دارد. دلهره و ترس در این فیلم، ناشی از ابهام و غیرقابل پیش‌بینی بودن اتفاقات است. عشق در این فیلم، به چالش کشیده می‌شود و مخاطب را به این فکر فرو می‌برد که تا چه حد به شناخت خود و طرف مقابلش اطمینان دارد.

مغزهای کوچک زنگ زده (1396)

فیلمی به کارگردانی هومن سیدی. داستان در یک محله‌ی فقیرنشین اتفاق می‌افتد و به زندگی دو برادر می‌پردازد که درگیر مشکلات و خشونت هستند. رابطه‌ی برادر بزرگتر با دختری که در این محله زندگی می‌کند، یکی از محورهای اصلی داستان است. «مغزهای کوچک زنگ زده» با به تصویر کشیدن آسیب‌های اجتماعی و فقر، مخاطب را به فکر فرو می‌برد. دلهره و خشونت در این فیلم، بازتابی از واقعیت تلخ زندگی در این محله است. عشق در این فیلم، کورسوی امیدی در دل سیاهی و ناامیدی است.

بدون تاریخ، بدون امضا (1395)

فیلمی به کارگردانی وحید جلیلوند. داستان درباره‌ی یک پزشک قانونی است که درگیر پرونده‌ی مرگ مشکوک یک کودک می‌شود. در این میان، او با پدر کودک آشنا می‌شود و رابطه‌ای پیچیده بین آنها شکل می‌گیرد. این رابطه شامل همدردی، گناه و تلاش برای رستگاری است، عناصری که می‌توانند دلهره‌آور باشند. «بدون تاریخ، بدون امضا» با پرداختن به مسائل اخلاقی و انسانی، یکی از تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های سال‌های اخیر سینمای ایران است. دلهره و تعلیق در این فیلم، ناشی از تردیدها و پشیمانی‌های دکتر است. هرچند تمرکز اصلی فیلم عاشقانه نیست، اما سایه‌هایی از پیوندهای عمیق انسانی در آن دیده می‌شود.

متری شیش و نیم (1397)

فیلمی به کارگردانی سعید روستایی. داستان درباره‌ی یک مامور پلیس مبارزه با مواد مخدر است که به دنبال دستگیری یک قاچاقچی بزرگ است. در این میان، او با مشکلات و چالش‌های زیادی روبرو می‌شود. گرچه تمرکز اصلی فیلم بر روی عشق نیست، اما رگه‌هایی از روابط انسانی عمیق و فداکاری در آن دیده می‌شود که در شرایط بحرانی، دلهره و تعلیق را تشدید می‌کنند. «متری شیش و نیم» با به تصویر کشیدن واقعیت تلخ اعتیاد و قاچاق مواد مخدر، یکی از بهترین فیلم‌های اجتماعی سینمای ایران است. دلهره و خشونت در این فیلم، بازتابی از جنگ بی‌امان با مواد مخدر است.

شنای پروانه (1398)

فیلمی به کارگردانی محمد کارت. فیلم داستان غیرت و ناموس پرستی و دعواهای منطقه ای را روایت میکند و در این بین ماجرای ازدواج دختری که مورد اتهام قرار گرفته با برادر شوهرش با دلهره و ترس زیادی همراه است. فیلم شنای پروانه با ساختار روایتی جذاب و بازی های قابل قبول توانسته جزو فیلمهای پربیننده چند سال اخیر باشد.

زالاوا (1400)

فیلمی به کارگردانی ارسلان امیری. زالاوا ترکیبی از ژانر ترسناک و عاشقانه است و روایتگر زمانی است که مردم یک روستا بر این باورند که جن در بین آنها وجود دارد. سامره در این فیلم عاشقی میکند که این عشق منجر به اتفاقات ترسناکی میشود. فیلم زالاوا با کارگردانی خوب و فیلمنامه قوی توانسته مورد توجه بسیاری از مخاطبان و منتقدان قرار گیرد.

شبی که ماه کامل شد (1397)

فیلمی به کارگردانی نرگس آبیار. این فیلم براساس داستانی واقعی ساخته شده و روایتگر عشق دختری تهرانی به پسری بلوچستانی است که به یک گروه تروریستی می پیوندد. این عشق نافرجام با دلهره و ترس زیادی همراه است. بازی درخشان بازیگران و کارگردانی خوب نرگس آبیار از نقاط قوت این فیلم است.

دوزیست (1398)

فیلمی به کارگردانی برزو نیک نژاد. دوزیست روایتگر سه دوست است که به دنبال دختری میگردند که به تازگی وارد زندگی آنها شده است. این جستجو آنها را وارد دنیایی پر از خطر و دلهره میکند و عشقی مثلثی بین آنها شکل میگیرد. بازی های خوب و فیلمنامه جذاب از دلایل موفقیت این فیلم است.

تفریق (1400)

فیلمی به کارگردانی مانی حقیقی. این فیلم داستان یک زوج است که در تهران با زوجی دیگر که شبیه خودشان هستند روبرو می شوند. این اتفاقات منجر به یک سری حوادث پیچیده و دلهره آور می شود که روابط آنها را به چالش می کشد. در هسته داستان، خیانت و بدگمانی وجود دارد که به فضای وهم آلود فیلم دامن می زند. تفریق با فضاسازی منحصر به فرد و بازی های درخشان، یک اثر متفاوت در سینمای ایران محسوب می شود.

علفزار (1400)

فیلمی به کارگردانی کاظم دانشی. این فیلم براساس پرونده های واقعی تجاوز و قتل ساخته شده است. یک بازپرس وارد پرونده های مختلف می شود و در این بین با فساد و تباهی روبرو می شود. روابط عاطفی در این فیلم تحت تاثیر این فضای پر از خشونت و ناامنی قرار می گیرند. علفزار با پرداختن به موضوعات حساس اجتماعی، یکی از مهمترین فیلم های سال های اخیر سینمای ایران است.